As raíces do movemento do decrecemento remóntanse a séculos atrás, aínda que as primeiras mencións do termo datan da década de 1970, da man de André Gorz. Nos dous últimos decenios, o decrecemento converteuse nun movemento social que se expandiu ao mundo académico, no marco do cal deu lugar a numerosos libros e artigos académicos desde 2007.
O decrecemento pode entenderse como un termo holístico que bebe dunha herdanza máis ampla de pensamento crítico, á vez que ofrece un marco renovador esencial para abordar os retos socioambientais máis perentorios aos que nos enfrontamos. É un marco interpretativo para un novo movemento social no que converxen ideas críticas e acción política. Trátase tanto dun intento de repolitizar os debates sobre o futuro socioambiental como dun exemplo de programa de investigación impulsado por activistas que cada vez inspira máis actividades de produción de coñecementos en toda unha serie de disciplinas académicas.
O decrecemento ten distintos significados nas diversas institucións e disciplinas que se ocupan do concepto. Na economía ecolóxica, por exemplo, combínanse os obxectivos de reducir a produción de enerxía, materiais e residuos coa atención que se lle presta ao aumento do benestar humano. Outras céntranse no decrecemento como medio de cuestionar os modelos dominantes de produción de coñecemento económico. Estes enfoques entenden o decrecemento como unha ferramenta para estudar de maneira crítica a propia economía, especialmente o imperativo do crecemento que fundamenta e reforza o actual paradigma económico.
Aínda que existen varias definicións de decrecemento, a base común é o obxectivo de diminuír a produción e o consumo, reducir radicalmente a pegada ecolóxica e priorizar a planificación democrática cun espírito de xustiza social e preocupación polo benestar humano e ambiental. O decrecemento está guiado por un conxunto de principios, como impulsar a xustiza ecolóxica e social, reforzar a autosuficiencia e redeseñar as institucións e as infraestruturas.
O decrecemento considérase unha etapa de transición cara a unha economía de poscrecemento ecolóxica e socialmente sostible. Esta concepción adoita comportar unha economía estacionaria en harmonía coa natureza, construída sobre principios democráticos e na que o acceso á riqueza e aos recursos se compartan de maneira equitativa.
Nos últimos anos téñense publicado varias revisións nas que se recompilan e se organizan os traballos existentes sobre decrecemento, ao tempo que se mostran as súas diferentes correntes e debates, tocando polo miúdo temas controvertidos como o papel da tecnoloxía, a produción de coñecemento e o Estado. Na conferencia preténdese profundar no coñecemento e fomentar a creatividade ao redor destas cuestións chave expostas pola comunidade do decrecemento, e constitúe un espazo para formular estratexias de mobilización desta área en expansión da produción de coñecemento a prol da transformación da sociedade e para facer fronte ás aceleradas crises ecosociais.